Ծանոթանանք արվեստի ճյուղերի հետ։

1.Մենք վերցրեցինք   տոպրակ, մեջը  լցրեցինք ջուր,մատիտները  մտցրեցինք  տոպրակի  մեջ    և  տսանք,     որ ջուրը  չթափեվեց:

2. Գրիչ  քսցինք   մազերին  և պահեցինք թղթի կտորի վրա և այն մագնիսի նման կպավ գրիչին։

3. Փուչիկի մեջ լցրեցինք ջուր, պահեցինք այրվող մոմի վրա և տեսանք, որ փուչիկը չպայթեց, մոմի տեղը սևացավ։

4.3 հատ մոմը այրեցինք,  տարան դրեցինք մոմերի վրա և տեսանք, որ ամենամեծ մոմը առաջինը հանգեց, հետո փոքրիը հանգեց, որովհետև մեծ մոմն ուներ ավելի քիչ թթվածին։

5. Ունենք երկու տարաներ, մեկը տաք ջրով, մյուսը սառը ջրով, շիշ և փուչիկ։ Փուչիկը անցկացրեցինք շշի բերանին և շիշը դրեցինք տաք ջրի մեջ, հետո սառը ջրի մեջ։ Տաք ջրի մեջ դնելիս փուչիկը մեծանում էր, իսկ սառը ջրի մեջ փոքրանում էր։

6. Վրցինկ  սարույց  ու

Մենք ձմեռային արձակուրդներին սովորելենք պարերգի  ուսուցում

ԼՈՐԿե

Լոր թռչունի անվան հետ կապված այս երգ-պարը պատկանում է հին հայկական ծիսական պարերին։
Ոտք զարնել. ոտների հարվածներով է հատուկ այս պարատեսակը, որ գրեթե միանման են բոլոր տարբերակներում: Պարը սկսվում է կողք կողքի կանգնած եւ ձեռքերը ճկույթներով իրար բռնած։ Տեղում չորս բարձրացնող զսպանակներ են անում, ապա թեքվում են աջ՝ կատարելով մեկ ծնկածալ եւ նույնը՝ դեպի ձախ։
Թալինի շրջանում հարսը հայրական տնից դուրս գալու ժամանակ են պարել Լորկե պարը, իսկ Վարդավառի տոնի ծաղկահավաքին տղաներին չէր թույլատրվում պարել՝ պարում էին միայն աղջիկները։

Փայտը կենդանի բնական նյութ է, որն իր մասնակցությունն ունի մարդու կոդմից շրջակա միջավայրի ճանաչման գործընթացին: Այն իր ջերմությամբ, փափկությամբ և օրգանական զգայականությամբ մոտ է մարդկային բնույթին: Մեր «քարերի երկիր» հայրենիքում փայտին ոչ պակաս ուշադրությամբ ու հարգանքով էին վերաբերվում, քան քարին՝ իր հուսալիությամբ ու ամրությամբ հանդերձ: Անհիշելի ժամանակներից մարդը, տիրապետելով փայտին, յուրացնելով և օգտագործելով նրա արժեքավոր հատկանիշները կենցաղում և ճարտարապետության մեջ, անձնատուր եղավ նաև նրա նուրբ, գեղագիտական խաղին, ի հայտ բերելով այս նյութի այնպիսի յուրահատկություններ, ինչպիսիք են թրթռունությունը, զգայունությունը, դյուրամշակելիությունը և գունային նուրբ հագեցվածությունը: Continue reading

Հայ Միասնության Խաչի «Մաչանենց» թատրոնը հիմնադրվել է 1989 թվականին ք․ Էջմիածնում։ 1989-91 թվականներին թատրոնն ունեցել է նաև մանկական թատերախումբ։ Թատերախմբում ընդգրկված են եղել Կամո (ներկայիս Գավառ) քաղաքի մանկատան 13 սան: 2011թ.-ից թատրոնը կոչվեց «Մաչանենց»: Արմավիրի մարզում միակ թատրոնը գործում է ավելի քան 100 ամյա շենքում։ Դահլիճը նախատեսված է 70 անձի համար։ «Մաչանենց» թատրոնի շենքում գործում է նաև թատրոն-ստուդիա, որտեղ նախնական թատերական կրթություն է ստանում շուրջ 40 երեխա` Էջմիածին քաղաքից և հարակից գյուղերից։ Հաշմանդամություն ունեցող, ծնողազուրկ երեխաները սովորում են անվճար։ Այժմ թատրոնն ունի մանկապատանեկան և երիտասարդական խմբեր։ Թատրոնում բեմադրվում են կատակերգություններ, դրամաներ, տիկնիկային և ինտերակտիվ ներկայացումներ՝ «Չապրված կյանք», «Սեր և սկլերոզ», «Թանկագին Ելենա Սերգեևնա», «3-րդ աչք», «Օսկարը և վարդագույն խալաթով տիկինը», «Աստծո դուռը», «Ոչ խարանին և խտրականությանը», «Մոխրոտը», «Սուտլիկ որսկանը», «Տերն ու ծառան», «Հենզելն ու Գրետելը», «Ձյունե թագուհին», «Թագավորի նոր հագուստը», «Հեքիաթների աշխարհում», «Անխելք մարդը», «Անբան Հուռին», «Մկների ժողովը», «Բարեկենդանը», «Իմ իրավունքը», «Մենք աղետից չենք վախենում», «Մանե», «Ժամադրություն Հիսուսի հետ», «Սարիբեկը», «Լամպը փչիր», «Հրեշտակները չեն արտասվում» և այլն։ Թատրոնն ունի մշտական ազդագիր և խորհրդանիշ արձան՝ «Իմ տխուր և ուրախ կոշիկները», որոնք Էջմիածնի քաղաքապետարանի աջակցությամբ տեղադրված են ք. Էջմիածնի Կոմիտասի անվան հրապարակի արևելյան հատվածում: «Մաչանենց» թատրոնն ակտիվորեն մասնակցում է փառատոնների, ինչպիսիք են «Նռան Հատիկ» մանկապատանեկան փառատոնը, «Թատրոն X», «Արտ ֆեստ», «Թատերական Լոռի» և այլն, հաճախ վերադառնում մրցանակներով։ «Հայ Միասնության Խաչ» ԲՄՀԿ-ի հետ համատեղ թատրոնն ակտիվորեն իրականացնում է հասարակական գործունեություն։ Պարբերաբար անվճար ներկայացումներ է ցուցադրում սահմանամերձ համայնքներում, հեռավոր գյուղերում, զորամասերում, դպրոցներում, մանկատներում` հնարավորություն ընձեռելով խոցելի խմբերի ներկայացուցիչներին հաղորդակից դառնալ թատերարվեստին:

Ամանորը տարբեր երկրներում բնականաբար, տարբեր կերպ է նշվում, որոշ տեղերում այս տոնական օրը դիմավորում են ոչ թե դեկտեմբեր ամսին, այլ օրինակ՝ ամռանը: Եվրոպացիները Նոր տարին դիմավորում են դեկտեմբերի 31 -ին, սակայն  նրանց համար գլխավոր տոնը Սուրբ Ծնունդն է: Подробнее: https://shabat.am/am/article/163062/Inchpes-en-Amanory-nshum-ashkharhi

Մենք՝ հայերս, սովորաբար Նոր տարին դիմավորում են տանը, տոնական սեղանի առջև, ընտանիքի անդամների հետ միասին: Նոր տարվա սկիզբն ազդարարելուց հետո մեր համաքաղաքացիները սովորաբար այցելում են հարազատների և բարեկամների բնակարաններ՝ Նոր տարին շնորհավորելու համար:  Подробнее: https://shabat.am/am/article/163062/Inchpes-en-Amanory-nshum-ashkharhi

Մենք՝ հայերս, սովորաբար Նոր տարին դիմավորում են տանը, տոնական սեղանի առջև, ընտանիքի անդամների հետ միասին: Նոր տարվա սկիզբն ազդարարելուց հետո մեր համաքաղաքացիները սովորաբար այցելում են հարազատների և բարեկամների բնակարաններ՝ Նոր տարին շնորհավորելու համար:  Подробнее: https://shabat.am/am/article/163062/Inchpes-en-Amanory-nshum-ashkharhi